Liften vanaf Budapest, ik was niet alleen. Lifters voor mij, in chronologische volgorde: hippiekoppel, oudere hongaar, hongaars meiske, twee hollandse gasten, en dan ik.
Meegereden met toffe, al wat oudere, gast. Hij moest een andere richting uit, richting Balatonmeer. Maar langs daar ging ik er ook geraken, en heb ik ondertussen ineens ook dat meer eens gezien. Ook nu weer bleek de bestuurder een super sympathieke gast te zijn. Vertelde over dat hij vroeger ook gelift heeft (in Sovjet-tijden naar de UK!), dat hij de val van de Muur live heeft meegemaakt, en heeft nog een groot stuk ervan liggen, dat zijn vader mee heeft gedaan met de Hongaarse revolutie in de jaren '50, over de geschiedenis van Hongarije, over huidige politiek, over vluchtelingen en Roma's, over de nieuwe Muur (grens met Servië), enz. Ben zelfs uitgenodigd om samen met zijn familie efkes te komen uitrusten aan zijn huisje aan het Balatonmeer. Heb er met spijt voor bedankt, anders ging ik nooit op n deftig uur in Szombathely geraken.
Dat Balatonmeer is trouwens ook iets grappig. Is echt wel groot, of toch heel lang, maar het diepste punt is slechts 5 meter! Ge kunt er tot een paar honderd meter ver nog in rechtstaan. En voor veel Hongaren is dat hun beeld van "de zee" :)
Vanaf hier ging het liften niet zo vlot meer. Veel Oostenrijkse toeristen, volgeladen auto's, en duidelijk nog nooit een lifter gezien! Toch meegereden met oa een smid, was plezant én interessant. Op een gegeven moment heb ik het wel ff opgegeven, was lastig, niemand stopt, stond nochtans op een goeie plek. Foert! Mijn kar gekeerd, plakaat zichtbaar aan mijn rugzak gehangen, en vollembak beginnen wandelen richting een nieuwe spot. Hoewel ik nu met mijn rug naar de bestuurders gekeerd verder aan het wandelen was, toch mijn duim uitgestoken, maar eerder ter garnituur. Nog geen 2 minuten later stopt er al n auto, in t midden van een drukke baan, twee camions die zwaar in de freins moeten gaan! Kerel zwaait, doet de koffer al open, ik zwaai terug, mr tis nog wel een afstand, was niet zeker dat die vr mij gestopt was. Enfin, weeral super vriendelijke mensen, hadden net een dagje chillen aan het Balatonmeer achter de rug. Kerel was al in de wind, zijn madam zat achter t stuur, en ik bij de bomma van achter in den auto :) Reden los naar waar ik moest zijn. De max!
Even later dagen daar Evelien en Gusztáv op. Heb ze al lang niet meer gezien, ben echt eens benieuwd hoe het nu met hun gaat. Szombathely time!
